Ne zaman, nerede bilmiyorum ama çok garip şeyler yaşıyordum. Kim olduğumdan, ne yaptığımdan bile emin değilim, kimlerle olduğumu da bilmiyorum ve aslında hiçbirşey hatırlamıyorum da ama sonra birden kendimi karanlık bir odada yatıyor vaziyette buldum. Meğer uyuyormuşum ve uyanınca "Nerdeyim lan ben?" dedim. Güneş henüz doğmamış, biraz erken uyanmışım. İçinde buluduğum odayı biraz inceleyince hemen gerçekle burun buruna geldim; Doğru ya! Dün Sabiha Gökçen Havaalanına iniş yapmış, ülkeme dönmüştüm, babam beni havaalanından almış eve getirmişti, annemi, kardeşimi görmüştüm, akşam Yeliz, Fuat ve Derin bizdelerdi, onları da görmüştüm, akşam yorgunluktan uyuyakalmıştım ve babam beni kendi yatağına yatırmıştı. Onun odasındayım. Evdeyim. İstanbul'dayım... Okula gitmek için kendimi İstanbul denen bu şehre attım. İstanbul'da sokaklar ne kadar tenha, trafik ne kadar rahat, yerler ne kadar temiz. Ümraniye ne kadar nezih bir ilçe. İstanbul ne kadar güzel bir şehir. Türk kızları ne kadar güzel. Üsküdar - Kabataş motor yolculukları ne kadar da keyifli. Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi ne kadar güzel bir okul... Okulda ne kadar güzel arkadaşlarım var... Okulun yemeği ne kadar lezzetli... Türk sanat tarihi ne kadar güzel bir ders...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder